Usta to bardzo ważny punkt naszej twarzy. Wielokrotnie były uznawane przez artystów. Często były wyrazem kobiecości i delikatności. Warto nauczyć się sztuki ich rysowania czy to w pełnym formacie, czy tylko jako część całej postaci. Poniżej opiszemy kilka wskazówek, które mogą okazać się pomocne szczególnie przy pierwszym podejściu.
Jak narysować usta? Jak zacząć?
Na początek znajdź swój wzór. Możesz zrobić zdjęcie swoich własnych ust, poszukać przykładowych zdjęć w grafice, w internecie, bądź użyć lusterka. Każdy sposób jest dobry – ważne by obrazek lub zdjęcie Ci się podobało. Teraz mamy już wzór. Jeżeli masz możliwość wydruku bądź edycji zdjęcia na komputerze nałóż na rysunek linie pomocnicze i takie same delikatnie narysuj na kartce. Jak je narysować? Możesz np. Podzielić rysunek na 4 równe prostokąty. Może być ich więcej jeżeli rysunek ma być bardziej szczegółowy. Po narysowaniu głównego szkicu partiami będzie trzeba wymazać linie dlatego dbaj o to aby nie przyciskać ołówka zbyt mocno.
Do surowego szkicu dobry będzie twardy rodzaj ołówka np. H6. Pamiętaj że jest on bazą pod główny rysunek więc i do niego należy się przyłożyć. Nauka rysowania to prawdziwy test na cierpliwość. Na tym etapie należy się zastanowić czy chcemy aby usta były duże i szerokie czy może zaciśnięte i wąskie. Trzeba też zaznaczyć czy będzie widać zęby czy wargi pozostaną zamknięte. Jeżeli zdecydujemy się na widoczność zębów musimy zdawać sobie sprawę, że nie są to równe kwadraty oraz, że mają przerwy trochę grubsze niż jedno pociągnięcie ołówkiem.
Wciąż pamiętamy, że wszystko robimy lekko i ostrożnie. Nie boimy się używać gumki do mazania. Mocniejsze przyciskanie ołówka zostawmy sobie na sam koniec rysunku kiedy będziemy wprowadzać poprawki. Po skończeniu ogólnego szkicu należy wymazać linie pomocnicze.
Zaczynamy rysować powierzchnię ust
Przyjrzyj się obrazkowi, który wybrałeś na wzór. Usta są pomarszczone. Linie oznaczające wcięcia na wargach są w formie łuków – nie linii prostych, ponieważ to one pokazują, że ta część ciała jest wypukła a nie płaska. Przyjrzyj się jak odbija się światło na zdjęciu, które wybrałeś sobie za wzór. Spróbuj umieścić na szkicu to światło w postaci małych, nierównych kwadracików. Po świetle przyszedł czas na zaznaczenie cieni. Przyjrzyj się uważnie, w których miejscach występują ciemniejsze fragmenty. Powinny być w zagłębieniu gdzie wargi się łączą, w kącikach, na zębach i na zewnątrz ust pod dolną wargą. Pamiętamy aby do cieniowania używać miękkich ołówków. Można je rozcierać na przykład za pomocą pędzelka.
Po narysowaniu ogólnych cieni sprawdzamy czy wszędzie mamy widoczne punkciki światła. Jeśli nie – bierzemy gumkę z ostrymi końcami bądź temperujemy małą na ołówku i wycieramy delikatnie miejsca, które powinny być jaśniejsze. Najlepiej jednak zainwestować w gumkę do mazania dobrej jakości – wtedy zyskamy pewność, że zmażemy ołówek tak jak chcemy, zamiast tylko rozmywać go po kartce. Po rozjaśnianiu skupiamy się na odwrotności, czyli na na ciemniejszych miejscach.
Przyciemniamy je dodatkowo czarną, miękką kredką co nada obrazkowi charakteru i realizmu. Nadal pozostań ostrożny i delikatny w naciskaniu narzędzia. Czasem jedno mocniejsze posunięcie potrafi zepsuć naszą całą dotychczasową pracę.
Rysunek jest Twój i tylko Twój
Nie zapominaj o tym. Poradniki wszelkiego rodzaju są pomocne, potrafią pokazać nam to czego wcześniej nie widzieliśmy. Nie pozwól jednak zabrać im Twojego stylu i zabawy z tworzenia. Czasami dla dobra rysunku trzeba coś przekłamać i narysować daną linie trochę innej grubości lub i inaczej ją wygiąć, ponieważ nasz rysunek może być trochę inny niż wzór i taka zmiana okaże się lepsza akurat dla naszego dzieła. Każdy rysunek jest kwestią indywidualną i tylko autor decyduje o tym co na nim się znajduje. Jeżeli zawsze będziesz starać się perfekcyjnie odwzorować styl innych, nigdy nie będziesz mieć swojego a Twoim rysunkom będzie brakować iskry i realizmu.
Na koniec zrób sobie przerwę
Jest tak samo ważna jak pozostałe czynności, ponieważ rysunek ma to do siebie, że kiedy siedzimy nad nim zbyt długo zaczynają nam umykać różne szczegóły. Wróć do rysunku dużo później i dopiero wtedy sprawdź czy nie przeszkadza Ci w nim żaden element. Może się okazać, że dopiero teraz zauważysz ile jeszcze można zmienić. A może uzyskasz tylko potwierdzenie, że dzieło jest gotowe. Praktyka czyni mistrza, czasami trzeba narysować wiele mało zadowalających szkiców aby w końcu rozwinąć umiejętności na tyle by być usatysfakcjonowanym. Tak samo jak nauka chodzenia czy pisania – rysunek również wymaga czasu i cierpliwości. Staraj się jednak nie zmuszać jeżeli masz gorszy dzień i nie wychodzą Ci nawet podstawy. Rysunek to niekoniecznie tylko talent, to przede wszystkim praktyka. Podczas lepszych dni ćwicz i jeszcze raz ćwicz. Nie bój się próbować nowego i nie poddawaj się a zobaczysz efekty zanim się obejrzysz.
