Pierwsza wolna elekcja w Rzeczpospolitej

W Polsce średniowiecznej tron królewski był dziedziczny i zazwyczaj przechodził z ojca na syna. Sytuacja nieco się skomplikowała po śmierci ostatniego króla z dynastii Jagiellonów Zygmunta Augusta. Otóż co prawda władca ten był trzykrotnie żonaty, niemniej żadna z żon nie urodziła mu syna, który mógłby objąć po ojcu tron królewski.
Elżbieta, Katarzyna i Barbara były chorowitymi kobietami i żadna z nich nie przeżyła swego męża. Po śmierci ostatniego władcy z dynastii Jagiellonów w 1572 roku polska szlachta, która wówczas to posiadała ogrom przywilejów wprowadziła nowy sposób obierania władcy w Rzeczpospolitej, zwany elekcją. Zatem co to jest wolna elekcja?
Polegała ona na tym, że od tej pory za każdym razem głowę państwa miała wybierać bezpośrednio cała szlachta Rzeczpospolitej. Ponadto na sejmie zebranym po śmierci króla Zygmunta Augusta szlachta ustaliła, że w rywalizacji o tron może wziąć udział każda osoba szlachetnie urodzona. Takie oto wybory przeprowadzane według nowych zasad zostały nazwane właśnie wolną elekcją. Pierwszymi kandydatami elekcyjnymi na tron polsko-litewski byli: Henryk Walezy, pochodzenia francuskiego. Był on bogatym, młodym katolik, a jednocześnie bratem francuskiego władcy.
Ponadto na pierwszej wolnej elekcji kandydatami na tron Rzeczpospolitej był wschodni sąsiad Rzeczpospolitej, Iwan Groźny oraz Ernest Habsburg – syn cesarza Maksymiliana. Ponadto do walki o tron stanął Jan III Waza, król Szwecji. Pierwsza wolna elekcja odbyła się w Błoniach pod Warszawą.
Ostatecznie pierwszym królem elekcyjnym został Henryk Walezy, który po śmierci brata uciekł z naszego państwa, aby objąć tron francuski.

mamipapi.pl

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here