Kość łódeczkowata, która swą wdzięczną nazwę zawdzięcza specyficznemu kształtowi, to naprawdę duża kość, której uszkodzenie rzutuje na ograniczenie ruchomości całego nadgarstka. Proces leczenia jest długi a wczesna diagnostyka niezwykle istotna. Złamanie kości łódeczkowatej to częsta przypadłość wśród sportowców, szczególnie tych, którzy są aktywni w dyscyplinach grupowych. Powrót do pełnego zdrowia i ruchomości stawu jest możliwy, ale sportowcy muszą liczyć się z tym, że nie ominie ich także medycyna sportowa.
Powikłania po złamaniu kości łódeczkowatej
Złamana kość na ogół bardzo dobrze się zrasta i goi. W niektórych przypadkach może jednak dojść do powikłań, gdy złamanie zostało zbyt późno lub błędnie rozpoznane, a wdrożone leczenie było niewłaściwe. To tylko potwierdza, jak bardzo skomplikowana pod względem budowy jest kość łódeczkowata. Złamanie może skończyć się następującymi powikłaniami:
- niedowładem,
- przykurczem mięśni,
- porażeniem nerwów,
- zmianami martwiczymi,
- zmianami zwyrodnieniowymi,
- powstaniem stawu rzekomego.
Kość łódeczkowata złamanie — jak je diagnozować i leczyć?
Podczas badania fizykalnego można wyczuć pewne nieprawidłowości w obrębie nadgarstka. W celu dokładnego rozpoznania stosuje się metody obrazowe, takie jak:
- badanie RTG,
- rezonans magnetyczny,
- tomografię komputerową.
Badanie RTG w przypadku świeżego urazu może nie uchwycić szczeliny złamania. W związku z tym powtarza się je po pewnym czasie. Rezonans magnetyczny jest w stanie wykryć, czy unaczynienie kości jest prawidłowe oraz w jakim stanie są tkanki miękkie, znajdujące się w pobliżu kości łódkowatej.
Leczenie złamania
Jak w przypadku każdego złamania kluczową rolę pełni czas, który potrzebny jest do pełnego zrostu. W leczenie wykorzystuje się dwie metody: zachowawczą oraz chirurgiczną i wdraża odpowiednią fizjoterapię. Leczenie zachowawcze przynosi najlepsze efekty, gdy złamanie jest stabilne. Nadgarstek zostaje unieruchomiony, a prowadzona rehabilitacja pozwala na uzyskanie zrostu w ciągu 3 miesięcy. Laseroterapię, elektroterapię, magnetoterapię, terapię manualną oraz masaż tkanek głębokich stosuje się także po zdjęciu gipsu. Leczenie chirurgiczne stosuje się wówczas, gdy metody zachowawcze nie przyniosły spodziewanego skutku oraz, gdy nastąpiło przemieszczenie boczne odłamów, złamanie jest niestabilne, pojawił się staw rzekomy dający dolegliwości bólowe lub zrost kostny trwa dłużej niż 4 miesiące.
