Edukacja regionalna jest określana niekiedy mianem edukacji środowiskowej. Skupia się na kształtowaniu w dzieciach i młodzieży tożsamości ze swoją ziemią i kulturą. Istnieją dwie drogi prowadzenia edukacji regionalnej. Można regionalizować nauczanie i nauczać regionalnie. Regionalizowanie nauczania polega na wypełnianiu obowiązujących programów nauczania i nauczanych treści treściami związanymi z regionem poprzez zmianę niektórych treści nauczania programowego na nauczanie regionalne lub na wtrącaniu do obowiązującego programu nauczania treści związanych z regionem. Nauczanie regionalne natomiast skupia się na przedstawianiu uczniom – dzieciom i młodzieży, wartości i treści regionalnych w celu zainteresowania młodego pokolenia wartościami kulturalnymi i dziedzictwem historycznym danego regionu. W związku z tym można powiedzieć, że edukacja regionalna kształtuje i stabilizuje postawy uczniów – dzieci i młodzieży, wobec dziedzictwa przeszłości i współczesnych problemów danego regionu. Edukacja regionalna uczy dzieci i młodzież rozumienia zastanych w regionie problemów, dzięki czemu pozwala na podjęcie działań w kierunku ich rozwiązywania w przyszłości, ponieważ kształtuje świadomość posiadanych przez młodych obywateli możliwości, a także uczy ich odpowiedzialności za własną powinność. Edukacja regionalna pomaga także dzieciom i młodzieży w świadomym określeniu własnej tożsamości, a także może wskazać im drogę w odnalezieniu swojego miejsca w świecie i do zachowania ciągłości swojej kultury.
Edukacja regionalna jest zorientowana na ukształtowanie twórczych i aktywnych obywateli, którzy w przyszłości będą działać na rzecz swojej malej ojczyzny – regionu.
Poza tym w edukacji regionalnej ważna jest również wiedza z dziedziny geografii. Uczniowie -dzieci i młodzież, muszą dowiedzieć się gdzie położony jest ich region, jaki panuje w nim klimat, jak ukształtowany jest jego tern i jak wyglądają otaczające ich niuanse przyrodnicze.
W edukacji regionalnej spore znaczenie ma także społeczność i wyznawane przez nią wartości duchowe, intelektualne, moralne i duchowe z uwzględnieniem poczucia własnej indywidualności, odmienności różnych ludzi i tolerancji i otwartości w stosunku do nich i w stosunku do innych kultur i narodowości. Reasumując, duże znaczenie w edukacji regionalnej ma zwrócenie uwagi dzieci i młodzieży na szacunek należny innym i wpojenie go uczniom. Ma to związek z ułatwieniem im integracji ze społeczeństwem, nawiązywania więzi i relacji międzyludzkich. Podnosi to poczucie bezpieczeństwa dzieci i młodzieży dzięki zakorzenieniu w nich zaufania do otaczających ludzi.
Edukacja regionalna, mimo że skupia się głównie na najbliższym otoczeniu, uczy dzieci i młodzież także tożsamości narodowej. Wskazuje na udział młodego człowieka w życiu społecznym i zastanej kulturze i warto, aby nauczyciele skupiający się na edukacji regionalnej podczas swych lekcji brali pod uwagę również kontekst narodowy i międzynarodowy, tak aby dotyczyłby on środowiska regionalnego.
