Nastrój człowieka bywa zmienny w zależności od sytuacji, pogody lub oddziaływania innych osób na daną jednostkę. Zmienność humoru jest naturalnym stanem rzeczy u zdrowego człowieka. W zależności od danej chwili możemy odczuwać radość, smutek, żal, euforię, cierpienie. Wszystkie uczucia związane są z oddziaływaniem na nas poszczególnych bodźców nadchodzących z otoczenia. Osoby wrażliwe najczęściej borykają się z trudnością przyswajania smutnych dla nich wiadomości oraz zdarzeń, co bardzo często prowadzi do depresji.
Co to jest depresja?
Jest to zespół zaburzeń psychicznych, na który składa się zły nastrój, niepokój psychiczny lub nieuzasadniony lęk i problemy z koncentracją. A także obojętność w stosunku do świata i innych osób, uczucie ciągłego zmęczenia, spadek aktywności fizycznej, poczucie obniżonej wartości samego siebie. Bardzo często do objawów depresyjnych zaliczamy objawy somatyczne takie jak obniżenie łaknienia, zaburzenia snu, spadek libido, zaburzenia funkcjonowania przewodu pokarmowego w tym zaparcia lub biegunki. Depresja jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych człowieka. Jej pochodzenie może być różnorodne, w zależności od czynnika. Wyróżnia się kilka rodzajów wyżej wymienionego zaburzenia.
Depresja sezonowa
Depresja sezonowa występuje przy tzw. przesileniach (wiosennym lub zimowym). Najprawdopodobniej wynika z niedoboru światła słonecznego, które jest ważne dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu, ponieważ jest ono niezbędne w produkcji witaminy D3 przez organizm człowieka. Jej przebieg jest zazwyczaj stosunkowo łagodny i trwa dość krótko. Jest to przypadłość nawracająca każdego roku o mniej więcej tej samej porze.
Depresja endogenna
Depresja endogenna jest rodzajem ciężkiego zaburzenia psychicznego, związanego nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego organizmu człowieka. Ten rodzaj depresji stwarza ryzyko wystąpienia myśli oraz prób samobójczych chorego. Dysfunkcja układu nerwowego może w tym przypadku wynikać z zaburzenia ilości neuroprzekaźników układu takich jak: serotonina, noradrenalina oraz dopamina. Leczenie tego rodzaju depresji zazwyczaj związane jest z braniem odpowiednich środków farmaceutycznych przepisanych przez lekarza psychiatrę po wcześniejszej wizycie i diagnozie naszego stanu emocjonalnego.
Depresja egzogenna
Depresja egzogenna, czyli zaburzenie psychiczne najczęściej związane z traumatycznym przeżyciem. Ten rodzaj zaburzenia może wywołać śmierć bliskiej nam osoby, utrata pracy czy przewlekły stres z którym nie możemy sobie poradzić. Osoba dotknięta depresją egzogenną, może sięgać po używki, unikać kontaktu z innymi ludźmi oraz mieć myśli samobójcze. Leczenie tego rodzaju depresji polega przede wszystkim na psychoterapii oraz wyciszania objawów środkami farmakologicznymi.
Depresja poporodowa
Depresja poporodowa jest to zaburzenie psychiczne, które może pojawić się nawet do roku od urodzeniu dziecka. Najbardziej znane są jednak przypadki gdy kobiety przechodzą ją bezpośrednio po porodzie dziecka. Charakteryzuje się unikaniem bezpośredniego kontaktu z ludźmi, przewrażliwieniem na punkcie swojego dziecka oraz nieprzerwanymi obawami o jego zdrowie i rozwój.
Niekiedy zdarza się, że depresja poporodowa rozwija się po kilku miesiącach od rozwiązania, gdzie do tego czasu kobieta funkcjonowała bez najmniejszych problemów. Leczenie tego rodzaju depresji jest o tyle trudne, że matki obwiniają się o bycie złym rodzicem, strach przed rolą rodzica, która powinna być dla nich jak najbardziej naturalna. W diagnozowaniu depresji poporodowej oraz jej leczeniu bardzo ważne jest otoczenie kobiety, na które będzie mogła liczyć w każdej możliwej sytuacji oraz podzielić się problemem i liczyć na pomoc w jego rozwiązaniu.
Jak walczyć z depresją?
Przede wszystkim w momencie, gdy zauważymy że z naszym ciałem dzieje się coś niedobrego, zauważymy spadki aktywności, brak apetytu oraz zaburzenia czynności seksualnych, wówczas pierwszą rzeczą którą musimy zrobić jest umówienie wizyty u specjalisty, najlepiej psychiatry. Wiele osób wstydzi się umówić na taką wizytę z powodu późniejszych problemów z otoczeniem oraz w przypadku młodzieży – problemów z akceptacją rówieśników i strachem przed wyśmiewaniem.
Kiedy już uda nam się przezwyciężyć wszystkie postawione przez siebie bariery i udać do specjalisty, wówczas przeprowadzi on z nami szczegółowy wywiad dotyczący naszego życia prywatnego i problemów dotyczących nas i naszego otoczenia. Dopiero po dogłębnej analizie naszych słów oraz zachowania, psychiatra dopasuje do nas sposób i metody leczenia naszego zaburzenia psychicznego. Najczęściej jest to psychoterapia grupowa lub indywidualna w specjalistycznym ośrodku lub prywatne spotkania z terapeutą. Leczenie zaburzeń emocjonalnych bardzo często wiązane jest z braniem leków antydepresyjnych, mających zmienić nasz sposób myślenia poprzez uzupełnianie lub niwelowanie ilości hormonów odpowiedzialnych za nasz zły nastrój. Niestety, często zdarza się, że specjalista źle dobrał dany lek do naszego organizmu i nasze stany lękowe lub depresyjne się pogłębiły a poziom nastroju spadł do wartości skrajnych. W tym przypadku konieczna jest kolejna wizyta w celu poprawy jakości naszego życia poprzez ponowne dobranie leków i obserwacja wyników leczenia.
Podczas leczenia niezbędna jest zmiana naszego trybu życia
Osoba dotknięta zaburzeniem jest najczęściej zamknięta w sobie i odosobniona, co jest skutkiem nieustannego siedzenia w domu i unikania kontaktu z ludźmi. Wraz z mijającym czasem leczenia, człowiek powinien stopniowo łamać bariery powstałe w jego umyśle podczas rozwijania się zaburzenia. Dzięki temu leczenie może okazać się bardziej skuteczne, a pacjent z dnia na dzień będzie czuł się coraz lepiej.
